سایت عــــــشــق توت فرنگـــــــــــی

شعر زيباي حميد مصدق

تو به من خنديدي و نميدانستي

من به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزديدم

باغبان از پي من تند دويد

سيب را دست تو ديد

غضب الود به من كرد نگاه

سيب دندان زده از دست تو افتاد به خاك

و تو رفتي و هنوز

سالهاست كه در گوش من ارام ارام

خش خش گام تو تكرار كنان مي دهد ازارم

و من انديشه كنان غرق در اين پندارم

كه چرا باغچه كوچك ما سيب نداشت؟؟؟

جواب زيباي فروغ فرح زاد

من به تو خنديدم

چون كه ميدانستم

تو به چه دلهره از باغچه همسايه سيب را دزدي

پدرم از پي تو تند دويد

و نميدانستي باغبان باغچه همسايه

پدر پير من است

من به تو خنديدم تا كه با خنده تو

پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم

بغض چشمان تو ليك لرزه انداخت به دستان من

و سيب دندان زده از دست من افتاد به خاك

دل من گفت:برو

چون نميخواست به خاطر بسپارد گريه تلخ تو را...

و من رفتم و هنوز سالهاست كه در ذهن من ارام ارام

حيرت و بغض تو تكرار كنان ميدهد ازارم

و من انديشه كنان غرق در اين پندارم

كه چه ميشد اگر باغچه خانه ما سيب نداشت؟؟؟

چطور بگم كه دلتنگ توام تويي كه مونس شب هاي دل بي قرارم بودي

چطور بگم كه باغ دلم به غم نشسته و از دوري تو دلتنگ شده؟

چطور بگم كه وجود تو گرماي صداي دلنشين تو به من اشفته زندگي مي بخشه؟

چطور بگم كه اين دل بي طاقت بهانه تورا ميگيرد؟

چطور بگم كه دستانم گرمي دستانت را ميخواهد؟

اي تنها ترين ستاره زندگي من

پشت پنجره دل تنگم به انتظار لحظه با تو بودن ميمانم

تا با امدنت دل بي قرارم را ارام كني

                                           اگر ميتوانستم مجازاتت كنم               

از تو ميخواستم...

به اندازه اي كه تورو دوست دارم

مرا دوست داشته باشي

                          عشق خاطره اي است كه زمان را توان نابودي ان نيست

نوايي است روح پرور شاد و خوش اهنگ نوايي كه ترنم ان به گوش نميرسد

تو را دوست دارم

در اين باران

ميخواستم تو در انتهاي خيابان نشسته باشي

من عبور كنم  سلام كنم

لبخند تورا در باران ميخواستم

ميخواهم تمام لغاتي را كه ميدانم

براي تو به دريا بريزم

دوباره متولد شوم  دنيا را ببينم

رنگ كاج را ندانم

نامم را فراموش كنم

دوباره در ايينه نگاه كنم

ندانم پيراهن دارم

كلمات ديروز را امروز نگويم

خانه اي را براي تو اماده كنم

براي تو يك چمدان بخرم

تو معني سفر را از من بپرسي

لغات تازه را از دريا صيد كنم  لغات را شستشو دهم

انقدر بميرم تا زنده شوم

در فلق بود كه پرسيد سوار اسمان مكثي كرد

رهگذر شاخه ي نوري كه به لب داشت به تاريكي شن ها بخشيد

و به انگشت نشان داد سپيداري و گفت

نرسيده به درخت كوچه باغي ست كه از خواب خدا سبز تر است

و در ان عشق به اندازه ي پرهاي صداقت ابي ست

ميروي تا ته ان كوچه كه از پشت بلوغ سر به در مي ارد

پس به سمت گل تنهايي ميپيچي

دو قدم مانده به گل پاي فواره جاويد اساطير زمين ميماني

و تو را ترسي شفاف فرا ميگيرد

در صميميت سيال فضا خش خشي ميشنوي كودكي ميبيني رفته از كاج بلندي بالا

جوجه بردارد از لانه نور و از او ميپرسي

خانه دوست كجاست؟

                                                                              سهراپ سپري 

يادت باشه

كه هيچوقت هيچكس رو اميدوار نكني بعد يكدفعه رهاش كني چون خرد

ميشه ميشكنه و اهسته ميميره

يادت باشه

قلبت رو هميشه لطيف نگه داري تا كسي كه بهت تكيه كرده سرش درد نگيره

يادت باشه

  قولي رو كه به كسي ميدي عمل كني

يادت باشه

هيچوقت كسي رو بيشتر از چند روز چشم به راه نذاري چون امكان داره زياد نتونه طاقت بياره  

يادت باشه

اگه كسي دوستت داشت بهش نگي برو نميخوام ببينمت چون زندگيش رو ازش ميگيري

گر نيايي تا قيامت انتظارت ميكشم

منت عشق از نگاه پر شرابت ميكشم

ناز چندين ساله چشم خمارت ميكشم

تا نفس باقيست اينجا انتظارت ميكشم

اي كه يادت در سر من

              نامت در انديشه  من

  عشقت در قلب من                   

              وكلامت در دفتر من است 

                                                                                   دوستت دارم                  

به كوه گفتم عشق چيست؟   لرزيد

      به ابر گفتم عشق چيست؟     باريد

          به باد گفتم عشق چيست؟          وزيد           

به پروانه گفتم عشق چيست؟                ناليد           

به گل گفتم عشق چيست؟              پرپر شد

و به انسان گفتم عشق چيست؟

اشك از ديدگانش جاري شد و گفت       ديوانگيست

انكس كه ميگفت دوستم دارد عاشقي نبود كه به شوق من امده باشد رهگذري بود كه روي برگ هاي پاييزي راه ميرفت و اين صداي

خش خش برگ ها...................

همان اوازي بود كه من گمان ميكردم ميگويد

دوستت دارم...